Kako da znam da li imam hlamidiju?

Hlamidija je česta infekcija uzrokovana bakterijom Chlamidia trachomatis. Prenosi se nezaštićenim seksom (seks bez upotrebe kondoma) ili kontaktom sa zaraženom genitalnom tečnošću, poput sperme. Hlamidija se takođe može preneti sa jedne žene na drugu putem kontakta sa vaginalnim sekretom. Dakle, bakterija se prenosi preko genitalnih tečnosti i kada jednom pređe sa jedne osobe na drugu, ona inficira ćelije i živi u njima, uzorkujući genitalne infekcije, upale pluća i infekcije oka.

Međutim, hlamidija se ne može preneti ljubljenjem, boravkom u bazenu, deljenjem peškira ili preko daske WC šolje. Može se preneti sa zaražene trudnice na bebu, jer bakterije mogu proći kroz placentu od majke do bebe. U Velikoj Britaniji ovo je jedna od najčešćih polno prenosivih bolesti, posebno među seksualno aktivnim, mladim ljudima.

Koji su simptomi hlamidije?

Može biti izazov otkriti da li ste zaraženi hlamidijom, jer većina ljudi uopšte nema nikakve simptome. Sumnja se može javiti samo ako je poznato da se desio kontakt sa bakterijom ili nakon testiranja posle nezaštićenog seksa. Važno je da se podvrgnete testiranju ako sumnjate da imate hlamidiju, jer postoje tretmani za lečenje. Ako se ne leči, može imati ozbiljne kratkoročne i dugoročne efekte.

Ubrzo nakon infekcije, neke žene mogu primetiti neobičan vaginalni ili rektalni iscedak, koji je najčešće opisan kao žućkast ili mlečno beo. To je zato što bakterija, kada inficira ćelije u vagini i rektumu, stimuliše mukoznu sekreciju, a te sekrecije (koje proizvode sluzne žlezde) kombinuju se sa mrtvim zaraženim ćelijama da proizvedu iscedak.

Beli iscedak takođe može biti uzrokovan vaginalnim infekcijom izazvanom gljivicom kandidom, ali on je obično ,,sirast’’, najčešće bez mirisa, ili miriše na hleb ili kvasac. Takođe je često povezan sa vaginalnim svrabom i crvenilom.

Zeleni, pre nego žuti iscedak, u kombinaciji sa neprijatnim mirisom, može biti posledica drugih polno prenosivih bolesti, poput trihomonijaze. Sivo-beli, vodenkasti vaginalni sekret koji ima jak ,,riblji’’ miris, najčešće je posledica bakterijske vaginoze koja je uzrokovane poremećajem ravnoteže normalnih vaginalnih bakterija. Dakle, razlika u boji i mirisu vaginalnog sekreta može pomoći u zaključivanju da li se radi o infekciji hlamidijom ili ne.

Osećaj peckanja ili bol pri mokrenju, kao i konstantna potreba za uriniranjem, takođe se mogu javiti kod infekcije hlamidijom. To je zato što hlamidija inficira uretru (cev koja se proteže od bešike do vaginalnog otvora) uzrokujući infekciju urinarnog trakta. Međutim, hlamidija je samo jedan od uzročnika infekcije urinarnog trakta. Postoje i druge bakterije (poput E.coli) koje takođe mogu izazvati urinarne infekcije.

Ne postoji način da se utvrdi da li je hlamidija uzrok vaše urinarne infekcije, osim ako se ne uradi testiranje uzorka urina ili se pojave drugi prateći simptomi, poput abnormalnog sekreta iz genitalija. Ako se lečite od infekcija urinarnog trakta i mislite da ste možda bili izloženi hlamidiji, važno je da odete da se testirate konkretno na ovu bakteriju. Ovo je važno, jer antibiotici koji se prepisuju za lečenje urinarnih infekcija možda nisu odgovarajući za lečenje hlamidije.

Hlamidija takođe može izazvati bol tokom seksualnog odnosa jer inficira grlić materice, koji, kada je stimulisan penetracijom, izaziva bol. Takođe može doći do krvarenja između menstruacije ili nakon odnosa, jer upala zaraženog grlića materice povećava verovatnoću krvarenja krvnih sudova na grliću materice. Postoje i drugi uzroci bolnog odnosa ili krvarenja između menstruacije ili nakon odnosa, poput endometrioze i mioma. Međutim, generalno ova stanja nisu povezana sa abnormalnim vaginalnim sekretom.

Šta se dešava ako se hlamidija ne leči?

Dugoročno posmatrano, ako se hlamidija ne leči, infekcija se može proširiti po reproduktivnom sistemu i drugim organima. Upala grlića materice uzrokuje pojavu vaginalnog sekreta neprijatnog mirisa, abnormalno krvarenje i bol tokom polnog odnosa. Sa raširenom infekcijom koja zahvata i jajovode (cevi koje vode od jajnika do materice) i materice, može se razviti stanje koje se naziva pelvična inflamatorna bolest (PIB).

Bakterija hlamidija inficira jajovode uzrokujući oticanje i stvaranje ožiljaka na tkivu. To dovodi do začepljenja i sprečava prolazak jajnih ćelija u matericu. Iz tog razloga oplođenje postaje problem, pa tako hlamidija može biti odgovorna za izazivanje neplodnosti. Druge polno prenosive bolesti, poput gonoreje, takođe mogu izazvati PIB na isti način.

Stvaranje ožiljaka na jajovodima može povećati šanse za vanmateričnu trudnoću, gde se oplođena jajna ćelija usađuje u prostor van materice—na primer u jajovodima. Kada se to dogodi, embrion počinje rasti i cevi mogu pući, što dovodi do iznenadne pojave jakog bola i krvarenja. Ovo može biti opasno po život ako se embrion ne ukloni hirurški. Zbog toga ako imate iznenadne, jake bolove u stomaku, a pozitivan vam je test na trudnoću, izuzetno je važno odmah potražiti medicinsku pomoć.

Hlamidija se može preneti sa trudnice na njeno nerođeno dete. Ako se ovo desi, može doći do prevremenog porođaja, infekcija oka kod beba (konjunktivitis) i infekcija pluća (upala pluća). Iz tog razloga važno je na vreme započeti lečenje hlamidije.

Lečenje hlamidije

Hlamidija se može lečiti antibioticima (poput azitromicina ili doksiciklina), ako se krene sa lečenjem na vreme. Budući da je najčešći simptom da simptoma uopšte nema, važno je potražiti stručni savet od svog lekara opšte prakse ili ginekologa/urologa. Takođe, važno je testirati se ako imate seksualne odnose sa novim partnerom, a ne koristite prezervativ. Testiranje se može vrlo lako obaviti uzimanjem uzorka urina ili uzimanjem brisa sa genitalija. Ako ste zaraženi hlamidijom, preporučuje se i testiranje seksualnih partnera.